Ευρωπαϊκοί Θεσμοί και Δίκαιο (3ο Γκρουπ - ΑΣΕΠ 1Γ/2025 - 15.07.2025 έως και 27.07.2025)
| Ερωτήσεις
1/55. Η Συνθήκη της Ρώμης όρισε την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα:
Ως ένα μέσο προς την ομοσπονδιακού χαρακτήρα «πολιτική ένωση των κρατών της Ευρώπης»
Ως τον τρόπο συγκρότησης ενός «ενοποιημένου χώρου συναλλαγών και ελεύθερης κυκλοφορίας εμπορευμάτων»
Ως τη βάση για «μια διαρκώς στενότερη ένωση» των λαών της Ευρώπης
Καμία από τις λοιπές απαντήσεις
2/55. Ποια από τις παρακάτω χώρες ΔΕΝ ήταν ιδρυτικό μέλος των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων:
Ιταλία
Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας
Ολλανδία
Ιρλανδία
3/55. Η επίσημη γλώσσα νομοθεσίας της Ένωσης είναι σήμερα:
Η αγγλική και η γαλλική
Η γαλλική
Η γαλλική και η γερμανική
Οι γλώσσες όλων των κρατών μελών
4/55. Πολίτης της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι κάθε φυσικό πρόσωπο που:
Έχει την κατοικία του στην επικράτεια ενός κράτους-μέλους
Έχει τη συνήθη διαμονή του στην επικράτεια ενός κράτους-μέλους
Έχει την ιθαγένεια ενός κράτους-μέλους
Έχει την ιθαγένεια ενός κράτους-μέλους ή έχει αναγνωρισθεί ως δικαιούχος διεθνούς προστασίας από ένα κράτος-μέλος
5/55. Τα φυσικά πρόσωπα που έχουν την ιθαγένεια της Ένωσης ΔΕΝ έχουν δικαίωμα:
Να κυκλοφορούν και να διαμένουν εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης άνευ εμποδίων
Να εκλέγουν και να εκλέγονται στις εκλογές οποιουδήποτε κράτους μέλους για την τοπική αυτοδιοίκηση
Να εκλέγουν και να εκλέγονται στις βουλευτικές εκλογές κάθε κράτους μέλους
Σε κράτος εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης να αναζητούν προστασία από τις προξενικές αρχές οποιουδήποτε κράτους μέλους της Ένωσης, εάν το δικό τους δεν έχει διπλωματική παρουσία στο εν λόγω κράτος
6/55. Ποια από τις παρακάτω πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης ΔΕΝ αναπτύσσεται στο πλαίσιο του χώρου ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης;
Η κοινή πολιτική θεωρήσεων
Η κοινή πολιτική στους τομείς του ασύλου, της επικουρικής προστασίας και της προσωρινής προστασίας
Η πολιτική συντονισμού των υπηρεσιών πολιτικής προστασίας των κρατών-μελών
Η κοινή μεταναστευτική πολιτική
7/55. Οι αποκλειστικές αρμοδιότητες της Ευρωπαϊκής Ένωσης περιλαμβάνουν:
Την εσωτερική αγορά
Την τελωνειακή ένωση
Την προστασία των καταναλωτών
Τις μεταφορές
8/55. Σε ποιον από τους παρακάτω τομείς πολιτικής η Ευρωπαϊκή Ένωση ΔΕΝ έχει αποκλειστική αρμοδιότητα;
Διατήρηση των βιολογικών πόρων της θάλασσας
Νομισματική πολιτική για τα κράτη μέλη με νόμισμα το ευρώ
Διευρωπαϊκά δίκτυα
Τελωνειακή ένωση
9/55. Οι απαιτήσεις καλής διαβίωσης των ζώων:
Δεν εντάσσονται στο ρυθμιστικό πεδίο του ενωσιακού δικαίου
Ανήκουν στην αποκλειστική αρμοδιότητα των κρατών μελών
Λαμβάνονται πλήρως υπόψη από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη μέλη κατά τη διαμόρφωση και την εφαρμογή της πολιτικής της Ένωσης στους τομείς της γεωργίας και της αλιείας
Ανήκουν στις αποκλειστικές αρμοδιότητες της ευρωπαϊκής ένωσης
10/55. Η αρχή της θεσμικής και δικονομικής αυτονομίας των κρατών μελών:
Είναι απεριόριστη
Περιορίζεται από την αρχή της καλόπιστης συνεργασίας
Περιορίζεται από τις αρχές της ισοδυναμίας και της αποτελεσματικότητας
Περιορίζεται από την αρχή της υπεροχής του ενωσιακού δικαίου
11/55. Οι διατάξεις του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης απευθύνονται κατ’ αρχήν:
Στα όργανα και τους οργανισμούς της Ένωσης
Στα κράτη-μέλη, όταν εφαρμόζουν το δίκαιο της Ένωσης, και στους ιδιώτες
Στα κράτη-μέλη, όταν εφαρμόζουν το δίκαιο της Ένωσης
Στα όργανα και τους οργανισμούς της Ένωσης, καθώς και στα κράτη-μέλη, όταν εφαρμόζουν το δίκαιο της Ένωσης
12/55. Για να γίνει δεκτό ένα υποψήφιο προς ένταξη κράτος στην Ευρωπαϊκή Ένωση απαιτείται:
Ομοφωνία των κρατών μελών και έγκριση από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
Πλειοψηφία δύο τρίτων των κρατών μελών
Πλειοψηφία δύο τρίτων των κρατών μελών, τα οποία απαρτίζουν τα 2/3 του συνολικού πληθυσμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Ομοφωνία των κρατών μελών και σύμφωνη γνώμη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης
13/55. Για την αποχώρηση ενός κράτους μέλους από την Ευρωπαϊκή Ένωση απαιτείται:
Ομόφωνη απόφαση των κρατών μελών
Πλειοψηφία δύο τρίτων των κρατών μελών
Πλειοψηφία δύο τρίτων των κρατών μελών, τα οποία απαρτίζουν τα 2/3 του συνολικού πληθυσμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Γνωστοποίηση από το εν λόγω κράτος μέλος στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της πρόθεσής του να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση και διεξαγωγή διαπραγματεύσεων για τους όρους της αποχώρησης
14/55. Εκτελεστικούς ή κατ’ εξουσιοδότηση Κανονισμούς μπορεί να εκδίδει:
Μόνο το Συμβούλιο
Μόνο η Επιτροπή
Μόνο το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο
Όλα τα λοιπά αναφερόμενα όργανα
15/55. Ποιο από τα παρακάτω ΔΕΝ αποτελεί νομική πράξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Οδηγία
Κανονισμός
Ευρωπαϊκός Νόμος
Απόφαση
16/55. Οι Οδηγίες:
Ορίζουν πάντοτε προθεσμία για τη μεταφορά τους στην εσωτερική έννομη τάξη των κρατών μελών
Εκδίδονται μόνο για ζητήματα που εμπίπτουν στις συντρέχουσες αρμοδιότητες της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Εγκρίνονται πάντοτε με τη συνήθη νομοθετική διαδικασία
Παράγουν άμεσα αποτελέσματα από τον χρόνο δημοσίευσής τους
17/55. Η προθεσμία για τη μεταφορά Οδηγίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο εθνικό δίκαιο:
Είναι δύο (2) έτη από την ημερομηνία έκδοσης της Οδηγίας
Είναι αυτή που συμφωνείται μεταξύ της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του κάθε κράτουςμέλους
Είναι αυτή που ορίζει η ίδια η Οδηγία
Είναι ένα (1) έτος από την ημερομηνία έκδοσης της οδηγίας, αλλά μπορεί να παραταθεί για ένα (1) ακόμη έτος με μονομερή απόφαση του κράτους-μέλους
18/55. Οι ιδιώτες μπορούν να επικαλεστούν τις διατάξεις μίας ενωσιακής Οδηγίας:
Υπό προϋποθέσεις και μετά τη λήξη της προθεσμίας μεταφοράς της στο εθνικό δίκαιο
Όσο διαρκεί η προθεσμία μεταφοράς της στο εθνικό δίκαιο
Αφού μεταφερθεί στο εθνικό δίκαιο
Ποτέ διότι πρόκειται για Οδηγία και όχι για Κανονισμό
19/55. Η αρχή της υπεροχής του ενωσιακού δικαίου έναντι του εθνικού θεμελιώνεται:
Στο άρθρο 4 της Συνθήκης για της Ευρωπαϊκή Ένωση (ΣΕΕ)
Στα Συντάγματα των κρατών μελών
Στο γράμμα και στο πνεύμα των Συνθηκών, όπως ερμηνεύθηκαν από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Στη Δήλωση υπ’ αρ. 17 που προσαρτήθηκε στη Συνθήκη της Λισαβόνας
20/55. Προκειμένου η Ευρωπαϊκή Ένωση να επιβάλει διεθνείς κυρώσεις (περιοριστικά μέτρα) κατά των παραβατών του διεθνούς δικαίου, απαιτείται:
Να εκδοθεί Κανονισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Να εκδοθεί Οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Να τροποποιηθεί η Συνθήκη για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ)
Να τροποποιηθεί η Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΣΕΕ)
21/55. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο είναι όργανο:
Νομοθετικό
Εκτελεστικό
Διακυβερνητικό
Άτυπο
22/55. Ποια από τις ακόλουθες νομικές πράξεις είναι άμεσα εφαρμοστέα;
Κανονισμός
Οδηγία
Σύσταση
Καμία από τις λοιπές αναφερόμενες
23/55. Στη συνήθη νομοθετική διαδικασία, τη νομοθετική πρωτοβουλία έχει:
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο
Το Συμβούλιο
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
24/55. Ο/Η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής:
Διορίζεται από το Συμβούλιο κατόπιν πρότασης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου
Εκλέγεται από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κατόπιν πρότασης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου
Διορίζεται από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο κατόπιν διαβούλευσης με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
Εκλέγεται από τα μέλη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής
25/55. Οι Επίτροποι οφείλουν να εκπροσωπούν:
Το κράτος μέλος από το οποίο προέρχονται
Το ευρωπαϊκό κόμμα από το οποίο προέρχονται
Τα συμφέροντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Αποκλειστικά τα κοινωνικά και οικονομικά συμφέροντα του τομέα ευθύνης τους
26/55. Η Επιτροπή Μονίμων Αντιπροσώπων (Coreper) συνεπικουρεί:
Την Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο
Το Συμβούλιο
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
27/55. Ποιο από τα παρακάτω ΔΕΝ είναι θεσμικό όργανο της Ευρωπαϊκής Ένωσης;:
Το Συμβούλιο Υπουργών
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο
Η Επιτροπή Υπουργών
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή
28/55. Η γενικότερη πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε όλους τους τομείς αρμοδιότητάς της χαράσσεται:
Από το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκή Ένωσης
Από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο
Από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή από κοινού με το Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
29/55. Στη «συνήθη νομοθετική διαδικασία» το Συμβούλιο υπερψηφίζει μία νομοθετική πρόταση:
Με ομοφωνία
Με απόλυτη πλειοψηφία
Αν την ψηφίσει το 55% των μελών του που αντιπροσωπεύουν το 65% του πληθυσμού της Ένωσης
Αν την ψηφίσει το 65% των μελών του που αντιπροσωπεύουν το 55% του πληθυσμού της Ένωσης
30/55. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο:
Δεν ασκεί νομοθετικό έργο
Έχει πενταετή θητεία
Έχει Πρόεδρο που εκλέγεται για πέντε έτη με δικαίωμα ανανέωσης
Έχει δικαίωμα αρνησικυρίας (βέτο) σε σχέση με τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής
31/55. Ο/Η Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου εκλέγεται:
Από τα μέλη του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου με απόλυτη πλειοψηφία μετά από πρόταση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
Από τα μέλη του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου με ειδική πλειοψηφία
Από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, το οποίο ανακηρύσσει τον υποψήφιο του ευρωπαϊκού κόμματος που κέρδισε τις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
Από τα μέλη του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου με απόλυτη πλειοψηφία μετά από πρόταση του Κολλεγίου των Επιτρόπων
32/55. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο απαρτίζεται:
Κατά το 90% από βουλευτές που εκλέγονται με άμεση ψηφοφορία από τους πολίτες των κρατών μελών, και κατά 10% από βουλευτές οριζόμενους από τις κυβερνήσεις των κρατών μελών
Από βουλευτές που εκλέγονται με άμεση ψηφοφορία από τους πολίτες των κρατών μελών
Κατά το 90% από βουλευτές που εκλέγονται με άμεση ψηφοφορία από τους πολίτες των κρατών μελών, και κατά 10% από βουλευτές οριζόμενους από τα ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα κατ’ αναλογία της εκλογικής τους δυνάμεως
Από βουλευτές εκλεγόμενους με άμεση ψηφοφορία από τους πολίτες ή από βουλευτές διοριζόμενους από τα κοινοβούλια, κατ’ επιλογή του κάθε κράτους μέλους
33/55. Όταν ένα κράτος μέλος ΔΕΝ συμμορφώνεται με τις δεσμεύσεις του από το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αρμοδιότητα να το παραπέμψει στο Δικαστήριο έχει/ουν:
Τα εθνικά δικαστήρια
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Το Συμβούλιο
34/55. Το Δικαστήριο:
Απαρτίζεται από δεκαοχτώ (18) δικαστές και εννέα (9) γενικούς εισαγγελείς, που διορίζονται από τα κράτη μέλη εκ περιτροπής
Απαρτίζεται από έναν (1) δικαστή από κάθε κράτος μέλος και ένδεκα (11) γενικούς εισαγγελείς
Δεν έχει δικαιοδοσία να εκδικάζει αιτήσεις αναιρέσεως κατά των αποφάσεων του Γενικού Δικαστηρίου
Είναι αρμόδιο να εκδικάζει σε πρώτο και τελευταίο βαθμό ακυρωτικές προσφυγές φυσικών ή νομικών πρόσωπα κατά πράξεων των θεσμικών οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης που τα αφορούν
35/55. Τα εθνικά δικαστήρια των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης ΔΕΝ μπορούν:
Να λάβουν υπ’ όψιν τους τη νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Να εφαρμόζουν το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Να απευθύνουν προδικαστικά ερωτήματα στο Δικαστήριο
Να ακυρώσουν έναν κανονισμό ή μία απόφαση των θεσμικών οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εάν αντίκεινται στους κανόνες των Συνθηκών
36/55. Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία είναι αρμόδια για:
Την καταζήτηση, τη δίωξη και την παραπομπή ενώπιον της δικαιοσύνης των δραστών αδικημάτων εις βάρος των οικονομικών συμφερόντων της Ένωσης
Τη δίωξη εγκλημάτων που συνιστούν κακουργήματα σε κάποιο από τα κράτη μέλη
Την καταπολέμηση της σοβαρής εγκληματικότητας με διασυνοριακή διάσταση
Τη δίωξη των δραστών σοβαρών εγκλημάτων με επιπτώσεις σε πολλά κράτη μέλη
37/55. Προσφυγή στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης λόγω παραβάσεως από κράτος-μέλος υποχρεώσεών του που απορρέουν από το δίκαιο της Ένωσης νομιμοποιείται να ασκήσει:
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ή ο Ευρωπαίος Διαμεσολαβητής
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ή άλλο κράτος-μέλος
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ή άλλο κράτος-μέλος ή ιδιώτης ο οποίος αποδεικνύει ειδικό έννομο συμφέρον
38/55. Κατά την προετοιμασία των προτάσεων οδηγιών, σημαντικό ρόλο παίζει/ουν:
Η Επιτροπή Μονίμων Αντιπροσώπων (Coreper)
Οι φορείς εκπροσώπησης συμφερόντων και οι εμπειρογνώμονες
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
Τα ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα
39/55. Ο Ευρωπαίος Διαμεσολαβητής είναι αρμόδιος να δέχεται καταγγελίες σχετικές με κρούσματα κακής διοίκησης στο πλαίσιο της δράσης:
Των οργάνων ή των οργανισμών της Ένωσης, καθώς και των εθνικών αρχών
Των εθνικών αρχών με την εξαίρεση των εθνικών δικαστηρίων κατά την άσκηση δικαιοδοτικού τους έργου
Των οργάνων ή των οργανισμών της Ένωσης, με την εξαίρεση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά την άσκηση του δικαιοδοτικού του έργου
Του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής
40/55. Ποιος είναι, σύμφωνα με τη Συνθήκη για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο πρωταρχικός στόχος του Ευρωπαϊκού Συστήματος Κεντρικών Τραπεζών;
Η διατήρηση της σταθερότητας των τιμών
Η στήριξη των γενικών οικονομικών πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Η προληπτική εποπτεία του τραπεζικού συστήματος κάθε κράτους-μέλους
Η σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος
41/55. Η δημοσιονομική πολιτική των χωρών της ζώνης του ευρώ:
Αποφασίζεται από κοινού στο Eurogroup
Αποτελεί αντικείμενο πολυμερούς εποπτείας από το Συμβούλιο
Εγκρίνεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Οφείλει να λαμβάνει υπ’ όψιν τις υποδείξεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας
42/55. Ποια είναι η βασική αποστολή της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων;
Η χρηματοδότηση σχεδίων που συμβάλλουν στην επίτευξη των στόχων της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Η προσέλκυση επενδυτών από τρίτες, εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, χώρες
Η διευκόλυνση των επενδύσεων τόσο εντός όσο και εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης στους τομείς της έρευνας, της τεχνολογικής ανάπτυξης και του διαστήματος
Η διευκόλυνση των επενδύσεων σε τρίτες, εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, χώρες
43/55. Η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Καταπολέμησης της Απάτης είναι αρμόδια να διερευνά:
Περιπτώσεις σοβαρής απάτης εις βάρος αξιωματούχων και υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Περιπτώσεις απάτης εις βάρος του προϋπολογισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διαφθοράς και σοβαρών παραπτωμάτων στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Περιπτώσεις διαφθοράς και σοβαρών παραπτωμάτων μόνο στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
Περιπτώσεις κατάχρησης από τοπικούς αποδέκτες της ανθρωπιστικής βοήθειας που η Ευρωπαϊκή Ένωση χορηγεί σε τρίτες χώρες
44/55. Σε περίπτωση παραβάσεως ενωσιακού κανόνα από κράτος μέλος, ο θιγόμενος ιδιώτης:
Μπορεί να στραφεί κατά του κράτους μέλους – παραβάτη ενώπιον του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Μπορεί να προσφύγει στον Ευρωπαίο Διαμεσολαβητή.
Μπορεί να στραφεί κατά του κράτους μέλους – παραβάτη ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων του τελευταίου
Μπορεί να στραφεί κατά του κράτους μέλους – παραβάτη ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης
45/55. Ένα διοικητικό όργανο που καλείται να εφαρμόσει εθνική διάταξη, η οποία αντίκειται σε διάταξη του ενωσιακού δικαίου:
Υποχρεούται να εφαρμόσει την εθνική διάταξη αφού δεν αποτελεί δικαστική αρχή
Υποχρεούται να ακυρώσει την εθνική διάταξη
Υποχρεούται να αφήσει ανεφάρμοστη την εθνική διάταξη, η οποία εξακολουθεί να ισχύει
Υποχρεούται να απευθύνει σχετικό ερώτημα στην προϊστάμενη αρχή
46/55. Όταν ένας ιδιώτης θεωρεί ότι μια απόφαση που του απευθύνει η Επιτροπή θίγει θεμελιώδη δικαιώματά του, μπορεί:
Να ασκήσει ατομική προσφυγή κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου
Να προσφύγει στο Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης μετά από εξάντληση των εσωτερικών ενδίκων βοηθημάτων
Να προσφύγει απευθείας στο Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Να προσφύγει κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα εθνικά του δικαστήρια
47/55. Η πρακτική των λεγόμενων «τριλόγων»:
Αφορά άτυπες διαπραγματεύσεις εκπροσώπων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής με στόχο την επίτευξη συμφωνίας στο πλαίσιο της συνήθους νομοθετικής διαδικασίας
Χρησιμοποιείται για την προετοιμασία τροποποιήσεων της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ)
Χρησιμοποιείται μόνο στο πλαίσιο μιας ειδικής νομοθετικής διαδικασίας
Αποτελεί μέθοδο επιλύσεως διαφορών μεταξύ των θεσμικών οργάνων
48/55. Η αρχή της αναλογικότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης:
Αφορά το δικαίωμα των κρατών μελών να μην εφαρμόζουν νομικές πράξεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης που τα επιβαρύνουν περισσότερο από άλλα κράτη μέλη
Υποχρεώνει τα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όποτε προβαίνουν σε κάποια νομική πράξη, να επιλέγουν τα λιγότερο επαχθή μέσα για την επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού
Υποχρεώνει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να κατανέμει τους διαθέσιμους πόρους αναλόγως της βαρύτητας των επιδιωκόμενων κάθε φορά στόχων
Αφορά την υποχρέωση των θεσμικών οργάνων, όταν ασκούν συντρέχουσες αρμοδιότητες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να περιορίζουν τη δράση τους μόνον σε ζητήματα υπερεθνικού ενδιαφέροντος
49/55. Η αρχή της επικουρικότητας διέπει:
Την κατανομή αρμοδιοτήτων μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και κρατών-μελών
Την άσκηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση των αποκλειστικών της αρμοδιοτήτων
Την άσκηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση των μη αποκλειστικών της αρμοδιοτήτων
Την άσκηση από τα κράτη-μέλη όσων αρμοδιοτήτων δεν έχουν μεταβιβάσει στην Ευρωπαϊκή Ένωση
50/55. Η Συνθήκη της Λισσαβόνας αναγνώρισε στην Ευρωπαϊκή Ένωση:
Εδαφική κυριαρχία
Ενιαία νομική προσωπικότητα
Τον χαρακτήρα της ως διεθνούς οργανισμού
Τον χαρακτήρα της ως συνομοσπονδίας κρατών